عجب دوره زمونه ای شده که برای حفظ رفاقتت باید خیلی حرفا رو تو دلت نگه داری تا حداقل کسی رو داشته باشی بهش بگی رفیق!

مگه نه رفیق....؟

چندوقته دلم میخواد یه جایی بود که هیچکس نبود اونوقت میتونستم دهنمو تا آخرین درجه باز کنم و فریاد بزنم...اما خب...همش خفه میشه تو دلم!

نمیدونم چرا اینجوریه...؟هروقت کسی بهت احتیاج داره با تمام وجود کنارش هستی حتی اگه جونتم بخواد بهش میدی،اما وقتی احتیاج داری اون کنارت باشه اصلا نمیپرسه"هوو یارو! خوبی؟!!"  اصلا میدونی؟

اگه کسی رو دوست داری و از اینکه کنارشی لذت میبری و کلا زیاد تو فکرته نباید بهش بگی!!

بخدا...

اون موقع بجای اینکه در مقابلت احساس مسئولیت کنه ،وجودشو ازت دریغ میکنه تا مهم بودنشو واسه تو به رخ بکشه! اما یه لحظه ام با خودش فکر نمیکنه کس دیگه ای هم پیدا میشه ه اون واسش اندازه ای که واسه من اهمیت داره واسه اونم داشته باشه؟؟؟!!

کلا یه سری  ازت استفاده میکنن بعد میزارنت کنار!!

اعصابتو خورد میکنن!

اما اینجانب تصمیم گرفته دیگه عوض بشه!

هرچند اینجانب قپی زیاد میاد!

من که کلا موندم...

شما اگه راه حلی واسه من پیدا کردید سپاس گراز میشم ابراز کنید  !!!

ممنان!